به نقل از «ناطقان»

دادزدن سرکودکان"بیش فعال"ممنوع!

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۴۹۶۰۷

از گفتن کلماتی مانند نکن، دست نزن، بشین بچه، بیا اینجا، دیگر خسته شده بود، شیطنت‌های فرزندش در روز او را از تمام کار‌های روزمره‌اش عقب انداخته بود. ناطقان: زن جوان از گفتن کلماتی مانند نکن، دست نزن، بشین بچه، بیا اینجا دیگر خسته شده بود، شیطنت‌های فرزندش در روز او را از تمام کار‌های روزمره‌اش عقب انداخته بود، به هیچ یک از کارهایش نمی‌رسید و تنها باید کودکش را کنترل می‌کرد تا خرابکاری نکند و خانه را به ویرانه تبدیل نکند، چراکه یک لحظه غفلت از فرزندش تمام خانه را برهم می‌ریخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فرزندش نه تنها خیلی شیطنت می‌کرد، بلکه زیاد درباره هر موضوعی حرف می‌زد، اما هر کسی در این بین چیزی می‌گفت و یک برچسب به فرزندش می‌زد.

«بیش فعالی» برچسبی بود که از سوی افراد متخصص و غیرمتخصص به فرزندش زده می‌شد و نمی‌دانست چه کسی درست می‌گوید و شک کرده بود که آیا فرزندش اختلال بیش فعالی دارد یا نه.

هر بار که از شیطنت‌های فرزندش در جمع سکه یک پول می‌شد، کودک بی گناه را کتک می‌زد و بعد از گریه او شروع به گریه کردن می‌کرد.

محمد باقر حسنوند روانشناس کودک در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره اختلال بیش فعالی اظهار کرد: اختلال بیش فعالی یک اختلال عصبی-رشدی است که با سه نشانه‌ توجه، بیش فعالی، تکانشگری مشخص می‌شود، معمولا از ۷ سالگی شروع می‌شود و می‌تواند عملکرد کودک را در حوزه‌های اجتماعی و تحصیلی تحت تأثیر قرار دهد.

وی درباره‌ رابطه والدین با فرزندان بیش فعال گفت: والدین باید توجه کنند که کودکانشان کاری را انجام می‌دهند که از آن‌ها سرزده است و اولین الگو برای کودک خود هستند، اگر والدین الگوی رفتاری خوبی داشته باشند، کودکانشان رفتار بهتری خواهند داشت. همچنین والدین باید احساساتشان را به کودک بیش فعال خود نشان دهند، این احساس اگر صادقانه باشد کودک متوجه می‌شود رفتاری که انجام داده است چه تأثیری از لحاظ احساسی در والدین دارد، به طور مثال اگر از کودک خود ناراحت یا خوشحال هستید، این حس خود را نشان دهید.

حسنوند در ادامه بیان کرد: والدین باید کودک خود را به کار خوب تشویق کنند و به گونه‌ای با او رفتار کنند که پی ببرد رفتاری که انجام داده خوب است یا بد، اگر خوب است، تشویق و اگر بد است تنبیه شود، اما نه تنبیه بدنی. لازم به ذکر است والدین باید کودک را در آغوش بگیرند و یا به صورت کلامی به کودک محبت کنند.

این روانشناس با بیان اینکه والدین باید شنونده خوبی برای کودک خود باشند، تصریح کرد: والدین این کودکان سعی کنند به قولی که به آن‌ها می‌دهند عمل کنند، اگر به کودک گفتند: «بعد از انجام تکالیفت به پارک می‌رویم»، حتما به وعده خود عمل کنند. همچنین این کودکان متوجه وسایل با ارزش والدین خود نیستند، به همین دلیل اشیاء با ارزش (تلفن همراه و...) را از دسترس این کودکان دور کنید.

وی گفت: والدین این کودکان باید توجه داشته باشند بر سر این کودکان داد و فریاد نزنند، چرا که با فریاد چیزی درست نمی‌شود و کودک رفتار بد را ادامه می‌دهد.

این روانشناس ادامه داد: اگر خواسته‌ای از کودک خود دارید به صورت مثبت و آسان، در حد فهم و درک او مطرح کنید تا کودک متوجه انتظاری که از او دارید شود.

حسنوند تصریح کرد: به کودک خود که مبتلا به اختلال بیش فعالی است مسئولیت دهید، این مسئولیت دادن باعث می‌شود کودک یاد بگیرد مسئولیت رفتار خود را در درون خانواده و جامعه بپذیرد.

وی افزود: والدین باید هر تذکر را یکبار به کودک خود بگویند و به او فرصت شروع به حرکت دهند، چراکه انتقاد دائم باعث خستگی کودک و والد می‌شود.

این روانشناس خاطرنشان کرد: والدین به کودک فرصت دهند یک نقش را در خانواده به عنوان فرد مهم انجام دهد؛ با دادن این نقش کودک حس می‌کند مسئولیت دارد و مسئولیت پذیر می‌شود و اعتماد به نفس خوبی در او شکل می‌گیرد.

والدین باید بدانند که تنبیه فرزندی که بیش فعال است، راه حل مشکل نیست و جز ناراحتی خودشان و گریه کودک فایده‌ای ندارد.
نسیم نجفی روانشناس و مشاور اظهار کرد: بیش‌فعالی شایع‌ترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است.

وی با بیان اینکه این عارضه بیشتر در دوران ابتدایی و به هنگام بلوغ در کودکان رخ می‌دهد و وضعیت بسیاری از بیماران مبتلا به این اختلال با افزایش سن بهتر می‌شود، افزود: بیش‌فعالی از جمله مشکلات رفتاری و عصب‌شناسی است که بیشتر در پسران شایع می‌شود.

نجفی با بیان اینکه علل بروز این اختلال بسیار متعدد و پیچیده است، تصریح کرد: ژنتیک، محیط، سابقه سوءمصرف مواد، شرایط خانوادگی و اجتماعی از جمله عوامل اصلی بروز اختلال بیش‌فعالی در افراد هستند.

وی با بیان اینکه بیش‌فعالی به عنوان یک اختلال عصب‌شناسی، ترکیبی از دو اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی است، گفت: معمولاً خانواده‌ها در سن ۳ سالگی فرزندشان متوجه این اختلال می‌شوند، اما بهترین زمان برای تشخیص این بیماری، دوران مدرسه است.

این روانشناس با بیان اینکه کودک بیش فعال، توجه خود را نسبت به جزئیات از دست می‌دهد و یا به خاطر بی‌دقتی در انجام فعالیت‌های درسی خود و یا سایر فعالیت‌ها اشتباه می‌کند، افزود: کودک بیش‌فعال از دستورالعمل‌ها پیروی نمی‌کند و فعالیت‌های مدرسه و وظایف خود را ناتمام رها می‌کند و از انجام فعالیت‌هایی که نیاز به فکر کردن و تلاش دارند، اجتناب می‌کند.

نجفی با بیان اینکه به هنگام صحبت کردن با کودکان بیش‌فعال، احساس می‌کنید که گوششان بدهکار نیست، گفت: این کودکان معمولاً وسایل مورد نیاز برای انجام فعالیت‌ها و وظایف خود را گم می‌کنند و حواسشان توسط محرک‌های بیرونی زود پرت می‌شود.

وی افزود: فردی که اختلال بیش‌فعالی دارد باید آزمایش آهن و زینک دهد، زیرا بیش‌فعالی از کم‌خونی و کمبود آهن به وجود می‌آید.

نجفی با بیان اینکه استفاده از مواد غذایی مانند پاستیل، کاکائو، سویا و غذا‌های حاوی موادرنگی همانند ژله موجب تشدید این رفتار‌ها می‌شود، گفت: خوردن غذا‌های حاوی اُمگا۳ مانند ماهی برای افرادی که دچار اختلال نقص بیش‌فعالی هستند، بسیار مفید است.

وی با بیان اینکه والدین باید در برخورد با کودک بیش‌فعال خود، با یکدیگر هماهنگ باشند تا کودک فرصتی برای سوء‌استفاده و تکرار رفتار نادرست خود نداشته باشد، تصریح کرد: والدین باید از تنبیه جسمی، لفظی، تذکر دادن و مقایسه کودک خود با سایر کودکان جداً خودداری کنند.

این روانشناس با بیان اینکه باید والدین در منزل قوانینی ایجاد کنند و در صورت انحراف از این قوانین، کودک خود را جریمه کنند، گفت: جریمه کودک باید به صورت ممنوعیت از تماشای برنامه تلویزیون، انجام بازی مورد علاقه‌اش و قهر کردن کوتاه مدت با او باشد. منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: داد زدن ، کودکان ، بیش فعال

منبع: ناطقان

کلیدواژه: داد زدن کودکان بیش فعال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۹۶۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۶ ویژگی منحصر به فردی که تک فرزند‌ها دارند

تک فرزند‌ها گاهی با برچسب‌های ناخوشایندی مواجه می‌شوند، چیز‌هایی مثل لوس بودن، خودخواه بودن یا تنها بودن.

به گزارش روزیاتو، اما جالب است بدانید که مهاتما گاندی نیز تک فرزند بود؛ و آیا به نظر شما او شخصی خودبین بود؟

از گذشته کلیشه‌هایی در خصوص فرزند چندم خانواده بودن و داشتن یا نداشتن خواهر و برادر وجود داشته است.

گرچه مدرک اندکی در اثبات برخی از آن‌ها وجود دارد، اما برخی از آن‌ها هم قابل اعتنا هستند.

خوشبختانه خبر‌های بدی درمورد تک فرزند‌ها وجود ندارد. بلکه آن‌ها از ویژگی بخصوصی برخوردارند که آن‌ها را منحصر به فرد ساخته است.

۱- مستقل اند و می‌دانند که چطور از خود مراقبت کنند

حتماً شنیده اید که می‌گویند تک فرزند بودن، شما را لوس می‌کند.

هر چه نباشد، در نبود هیچ خواهر و برادر دیگری که توجه والدین تان را به خود جلب کند، شما به مرکز توجه تبدیل می‌شوید.

اما این بدان معنا نیست که شما اینگونه بزرگ می‌شوید که همیشه منتظر باشید دیگران کارهایتان را انجام دهند.

حقیقت آن است که والدین ما شبانه روزی حی و حاضر نیستند. به علاوه، آن‌ها نگاه متفاوتی نسبت به زندگی در مقایسه با فرزند خود دارند.

به همین دلیل آن‌ها همیشه نمی‌توانند نیاز‌های ما را برآورده کنند؛ بنابراین در نبود خواهر و برادری که بتوان به آن‌ها تکیه کرد، همه چیز با خودتان است.

کودکانی که به گونه‌ای بزرگ شده اند که مجبور بودند خودشان را سرگرم کنند، به تنهایی بازی کنند و مشکلات شان را حل کنند، در آینده به فردی خودکفا و کاربلد تبدیل می‌شوند.

۲- در بیان افکار و عقاید خود رک هستند

تک فرزند‌ها می‌توانند به رهبران بسیار خوبی تبدیل شوند.

وقتی خواهر و برادر دارید، ممکن است احساس کنید که افکار و احساسات زیاد سرکوب می‌شوند.

گرچه این امر می‌تواند درس ارزشمندی به ما در خصوص مدیریت روابط مان در آینده و نحوه‌ی رفتار با دیگران دهد، اما می‌تواند به اعتماد به نفس ما لطمه بزند و باعث شود و در بیان درونیات خود کمرویی بیشتری پیدا کنیم.

تک فرزندها، اما همیشه در معرض آن انتقاد و عدم پذیرش شدیدی که فرزندان خواهر و برادر دار ممکن است تجربه کنند، نیستند.

این امر به آن‌ها راحتی و اعتماد به نفس بیشتری برای در میان گذاشتن افکار خود می‌دهد.

۳- بیشتر از سن شان می‌فهمند

مصاحبت با بزرگتر‌ها از سن اندک، پختگی به دنبال دارد.

درست است که دوستانی همسن و سال خودتان دارید، اما در فضای خانه در معرض پختگی زیادی قرار دارید که بسیاری از اوقات منتقل می‌شود.

ممکن است از سن کم مهارت‌های عاطفی بسیار پیچیده و پخته‌ای را یاد گرفته باشید، چیز‌هایی مثل همدلی، تفکر و آگاهی و مهارت‌های حساس بین فردی.

ترکیب همه‌ی این‌ها با یکدیگر شخصی همه فن حریف می‌سازد که دانایی‌ای فراتر از سن خود دارد.

۴- استاندارد‌های سختگیرانه‌ای دارند که آن‌ها را به افراد بسیار موفقی تبدیل می‌کند

تک فرزند‌ها اغلب انتظارات بالایی از خود دارند، امری که از سنین کم آغاز می‌شود.

دلیلش این است که وقتی تک فرزند هستید، تمام توجه والدین تان به شما است. این امر گرچه مزیت‌هایی دارد، اما فشار زیادی هم ایجاد می‌کند.

آن‌ها توجه زیادی به عملکرد و موفقیت تان در زندگی دارند. آن‌ها بهترین‌ها را برای شما می‌خواهند و زمان بیشتری را تنها صرف شما می‌کنند تا از موفقیت شما مطمئن شوند.

تک فرزند‌ها از سنین پایین یاد می‌گیرند که خود را به جلو سوق دهند و از دیگران بهتر باشند.

تعجبی ندارد که بسیاری از داستان‌های موفقیت تاریخ، درباره‌ی چهره‌های مشهوری مانند لئوناردو داوینچی، جیمز لنون، رابرت دنیرو و غیره، تک فرزند هستند.

۵- مشکلی با تنهایی ندارند

تعجبی ندارد، چون به آن عادت کرده اند.

بسیاری از افراد در تنهایی احساس راحتی نمی‌کنند. آن‌ها می‌گویند که حوصله شان سر می‌رود یا احساس تنهایی می‌کنند.

اما تک فرزند‌ها از سن بسیار کم لذت خلوت کردن با خود را چشیده اند.

وقتی تک فرزند هستید هرگز مجبور نمی‌شوید اتاق تان را با کسی شریک شوید. شما خواهر و برادری ندارید که همیشه روی مصاحبت با او حساب کنید. شما مجبور هستید به نحوی با خود دوست شوید.

این امر در دوران بزرگسالی با مزایای زیادی همراه است.

خلوت کردن با خود به ما فرصت بیشتری برای تعمق در خود و کشف خود می‌بخشد. همچنین شما این فرصت را پیدا می‌کنید که به احساسات خود تعادل بخشید و آرام بگیرید.

۶- در تفکر خلاقانه بهترند

تک فرزند بودن خلاقیت را در شما به سطح بالاتری می‌رساند.

دانشمندان در پژوهشی به بررسی اسکن مغزی صد‌ها دانشجو پرداختند که نیمی از آن‌ها تک فرزند بودند. آن‌ها همچنین شخصیت، خلاقیت و هوش این دانشجویان را مورد بررسی قرار دادند.

دانشمندان پی بردند که تک فرزند‌ها در مقایسه با آن‌هایی که خواهر و برادر داشتند، در بحث خلاقیت، از عملکرد بهتری برخوردار بودند.

تصاویر اسکن مغزی نشان داد تک فرزند‌ها در آن نواحی مغز که با انعطاف پذیری ذهنی و تخیل مرتبط هستند، ماده‌ی خاکستری بیشتری داشتند.

دانشمندان این امر را یکی دیگر از نتایج ارتباط زیاد تک فرزند‌ها با والدین خود و ترکیب آن با انتظارات بالایی که از آن‌ها وجود دارد، حدس زده اند.